Onze hersenen vergelijken nieuwe ervaringen voortdurend met oude. Dat betekent dat we dus voortdurend kijken en vergelijken, is deze situatie oké of niet, is het veilig of is mijn welzijn in gevaar, kan ik hier mezelf zijn of is dat niet gewenst en ga zo maar door. Dat betekent dat we niet meer voelen, maar piekeren. En je intuïtie is verbonden met je gevoel en je lichaam.

Daar zijn we ons totaal niet bewust van, maar onze hersenen geven die pieker-informatie wel voortdurend door aan ons lichaam. Dat gebeurt vanuit een basaal deel van ons brein van waaruit het vecht-vlucht-bevries mechanisme  in werking wordt gesteld. 

Bij elke situatie die we als spanningsvol ervaren gebeurt dit, of dat nou terecht is of niet en of daar nou een fysiek oorzaak of een mentale oorzaak voor is. Als dat deel van je brein niet het sein krijgt dat het weer ‘veilig’ is kan het niet terug naar een neutraal stand en kun je dus niet terug naar je gevoel. Het denken blijft paraat en houdt je lichaam alert. Als dit een situatie is die lang voortduurt krijg je allerlei klachten, fysiek en psychisch. Daarom werken rationele argumenten ook vaak niet als je je rot voelt. Je rationele deel van je brein is niet direct verbonden met dat deel waar je gevoel zit, je lichaam wel.

Hoe werkt dat vechten, vluchten of bevriezen?
Het vechten, vluchten of bevriezen is een overlevingsmechanisme en hierin wordt een enorme hoeveelheid spanning opgebouwd. Dat is nodig om de beste en snelste reactie te kunnen geven in geval van werkelijk gevaar. 

Die spanning moet ook weer weg kunnen als de situatie veilig is, maar daar steekt ons bewuste denken vaak een stokje voor. Het heeft argumenten als; stel je niet zo aan, huilen is slap, weglopen mag niet en je moet sterk zijn. Maar je lichaam moet die spanning kwijt kunnen om over te kunnen gaan op de productie van de zogenaamde ‘feel good’ hormonen. Daarvoor is het nodig dat je heel opmerkzaam bent op de signalen die je lichaam afgeeft.

Hoe word iemand opmerkzaam op die signalen?
Er zijn een aantal dagelijkse dingen die je kunt doen, zoals bewegen, warmte toevoegen of bijvoorbeeld scrubben die je helpen je meer bewust te worden van je lichaam.

En dan?
Zo word je je bewust van wanneer je brein iets als levensbedreigend ervaart (terwijl je ratio dat wellicht wegredeneert). Zo ga je waarnemen dat er spanning ontstaat. Je leert op te merken dat je lichaam instinctief weet hoe die te ontladen. Het bewust samen werken met je lichaam wordt dan een manier van leven. 

Bij elke nieuwe situatie waarin je je onzeker of bang voelt zul je het weer kunnen toepassen. Dat zal steeds makkelijker gaan totdat het een automatisme is geworden.