Lees alle blogs
Of klik op een categorie
Uit een psychologisch experiment blijkt dat sombere mensen bij het nemen van een beslissing op hun verstand afgaan,
terwijl iemand in een vrolijke bui juist vertrouwt op zijn intuïtie. Interessant, want uit eerder onderzoek blijkt dat intuïtieve beslissingen vaak beter zijn dan bijzonder doordachte besluiten.
Je hebt verschillende delen in je hersenen die verantwoordelijk zijn voor verschillende taken.
De neo cortex is het deel waar je vermogen tot praten en begripvorming ligt en is onderdeel van het lymbisch systeem, ook wel het zoogdierenbrein genoemd. Dit is het deel waar je je bewust van bent.
Vanochtend maakte ik een heerlijke wandeling met twee vrouwen uit de buurt
en hun beider, eveneens vrouwelijke, honden. Onderweg troffen we een meneer met zijn mannelijke hond. Deze hond is pas acht maanden oud, maar van het grote soort (Duitse Staander) dus zijn enthousiasme komt er nogal ongenuanceerd uit, zeg maar.
Normaal is iets dat eigenlijk buiten discussie staat.
Dat is het prettige aan normaal, je weet waar je aan toe bent. Gemiddeld, geen uitschieters. Onder controle. Normaal is de mythe waar wij onszelf allemaal mee vergelijken. Doe maar gewoon, doe maar normaal. Maar wat of wie is er dan normaal? Wie bepaalt die standaard dan?
Als ze op de eerste afspraak aan komt zit Janet in een rolstoel. Dat is al jaren zo, vertelt ze.
“Ik kan wel staan en kleine stukjes lopen, maar daar houdt het mee op.” Omdat de rolstoel niet over het pad naar de wei te gebruiken is legt ze met steun van haar man en met heel veel moeite 75 meter af. Ze heeft al jaren heel veel pijn en is ongelofelijk moe. Ze heeft al van alles geprobeerd en gedaan maar echte verbetering
Steken. Bonken. Wel of geen lichtflitsen. Het is kommer en kwel.
Misschien ben je zo’n pechvogel met regelmatig hoofdpijn of migraine.
Je hebt waarschijnlijk al op internet gezocht of bent bij je huisarts geweest. Vermoedelijk gebruik je een vorm van pijnstilling, maar merk je dat de pijn steeds terugkomt of misschien wel erger wordt.
In de natuurfilm Great Migrations zag ik een bijzondere scene met een zebraveulen.
Zijn moeder was dood en lag op haar zij op de grond. Hij bleef maar om haar heen lopen, ongeduldig met zijn hoeven op de grond stampend en tegen haar uiers duwend.
Verbijsterd dat er geen reactie kwam bleef hij even staan kijken en probeerde het opnieuw.
Het lijkt wat tegenstrijdig, zelfvertrouwen haal je toch juist uit wat je doet, uit wat je kan?
Ik had altijd een hekel aan tegeltjeswijsheden, maar ik bedacht er laatst zelf een.
Als je de diagnose autisme krijgt gaat de hele wereld anders naar je kijken.
Maar een paard niet.
Cienda laat zich heel lief en geduldig onder handen nemen. En deze dame van 7 jaar wordt stante pede kalm als ze met haar bezig is.
Kalmte die voor haar anders heel moeilijk te vinden is omdat ze zo ontzettend gevoelig is voor prikkels.
Geluk lijkt tegenwoordig iets waar je aan kunt werken.
Iets wat je via mediteren en mindfulness in je drukke agenda kunt inpassen.
Maar geluk is niet na te streven als constante, euforische staat.
Gelukkig zijn is vooral het volledig accepteren van de realiteit, het doorzien van alles wat dat niet is.
Een jonge vrouw komt bij mij omdat ze aanvallen van angst en paniek heeft gehad.
Deze keer zegt mijn gevoel dat het goed is haar met Nostradamus te laten wandelen.
Onze hersenen vergelijken nieuwe ervaringen voortdurend met oude.
Dat betekent dat we dus voortdurend kijken en vergelijken, is deze situatie oké of niet, is het veilig of is mijn welzijn in gevaar.
Iemand attendeerde mij op de documentaire Beperkt Houdbaar van Sunny Bergman.
Over het vrouwelijk schoonheidsideaal. Wat we allemaal wel weten is dat vrouwen aan een beeld moeten voldoen wat niet bestaat. Het is shockerend om te zien hoe ver dat kan gaan.